Վալոդի ղշերը

Գոնե իմ սերունդը հիշում է Լենինի հրապարակն ու նրա հայտնի աղավնիները, որոնք ժողովրդի գիտակցության մեջ նստած էին որպես Վալոդի ղշեր:
ՈՒրեմն էսօր գործի գալիս դեմս էս ղշերն ելան ու անկախ ինձնից մտածեցի` էս ինչքա՜ն
արմանք-զարմանք բան ես, կյանք:
Դեռ մինչև երեկ անմահ թվացող Վալոդը չկա, մինչդեռ նրա ղշերը կան:

Մարտին ՀՈՒՐԻԽԱՆՅԱՆ

Հ.Գ. Ի միջի այլոց Նոյն էլ չկա, թեպետ աչքիս պատրաստվում է... գալ: Համենայն դեպս պատրաստ եղեք:

Հեղինակի նյութեր

• Հենց այսպես էլ ապրում ենք
• Վեհափառ Տիրոջ հյուրընկալությամբ
• Երկար կյանք Հայոց Հայրապետին
• Լևոն Լաճիկյան՝ շնորհալի գծանկարիչ, նուրբ էսթետ, տաղանդավոր լրագրող
• Կյանքդ դալար, բժիշկ
• Շատ վտանգավոր միտում
• Խարխուլ մակույկով ծովին հանձնվածը
• Նենգադավների վերջի սկիզբը
• Համաշխարհային գրականության Կոմանդանտեն
• «Զորավորի» խնկարկումով
• Խոստումնալից հեռանկարով հաջողված հետահայաց
• Սա համազգային խայտառակություն է
• Ոսկե երակը հայկազյան ցեղի
• Դուք ասում եք՝ մոռանանք Եղեռնը
• Իր հոգու կապույտը փնտրող աղջնակը
• Ցավի իններորդ տարին
• Անտերություն
• ԵՐԱՆԻ ՆՐԱՆՑ, ՈՎՔԵՐ ՕՐՀՆՅԱԼ ԵՆ ԻՐԵՆՑ ԷՈՒԹՅԱՄԲ ՈՒ ԳՈՐԾՈՎ
• Փող չկա, Ծիգրանիկ կա
• Հոգին խաղաղեցնող գույներ

Մեկնաբանություններ